Устал я жить в родном краю В тоске по гречневым просторам, Покину хижину мою,
Уйду бродягою и вором.
Пойду по белым кудрям дня Искать убогое жилище. И друг любимый на меня
Наточит нож за голенище.
Весной и солнцем на лугу Обвита желтая дорога, И та, чье имя берегу,
Меня прогонит от порога.
И вновь вернуся в отчий дом, Чужою радостью утешусь, В зеленый вечер под окном
На рукаве своем повешусь.
Седые вербы у плетня Нежнее головы наклонят. И необмытого меня
Под лай собачий похоронят.
А месяц будет плыть и плыть, Роняя весла по озерам… И Русь все так же будет жить,
Плясать и плакать у забора.
YORULDUM YAŞAMAKTAN YURDUMDA Yoruldum yaşamaktan yurdumda, İçimde engin kırlara açılma özlemi, Bırakıp gideceğim kulübemi,
Çekip gideceğim hırsız ve hayta.
Kendime bir barınak arayarak Gideceğim günün ak pürçeklerinde. Ve en iyi dostum beni vurmak için
Bileyecek bıçağını çizmesinde.
Çayırlık boyunca kıvrılan sarı yol İlkbahara ve güneşe bürünmüşken, Adını kalbimde taşıdığım
Kovacak beni eşikten.
Yeniden döneceğim baba ocağına, Yadırgı bir sevinçle avunacağım, Ve yeşil bir akşam, altında pencerenin
Koluyla mintanımın kendimi asacağım.
Çit kıyısındaki akça söğütler Başlarını daha bir sevecen eğecekler. Ve öylece, yıkamadan beni
Köpek uluması altında gömecekler.
Ve ay yüzerek durmamacasına, Göllere küreklerini indirerek, Ve sürdürecek yaşamasını Rusya
Avlularda ağlayarak ve hora teperek.
Sergey YESENİN